Door Ebury
De eerste helft van 2023, waarin een aantal belangrijke gebeurtenissen plaatsvonden en de activiteit op de markten toenam, is voorbij. Maar wat waren de belangrijkste ontwikkelingen op de FX-markt in de afgelopen zes maanden? Hier volgt een terugblik op het jaar tot nu toe en wat we de rest van het jaar op de financiële markten kunnen verwachten.
Winter
Januari werd gekenmerkt door een wijdverspreide zwakte van de dollar, voornamelijk door de verwachting dat de renteverhogingscyclus van de Federal Reserve ten einde liep, toen de inflatiedruk in de VS sneller afnam dan in de meeste andere belangrijke economische regio’s.
Risicovaluta’s beleefden een ommekeer in februari, toen de dollar steeg na een reeks verraste macro-economische cijfers uit de VS, waaronder een uitzonderlijk goed salarisrapport. Deze sterke cijfers, in combinatie met een agressievere verandering in de communicatie van leden van het Federal Open Markets Committee (FOMC), stimuleerden de verwachtingen voor verdere renteverhogingen in de VS, waardoor de dollar alle eerder in het jaar geleden verliezen kon goedmaken.
Lente
Maart zal een moeilijke maand worden om te vergeten, want turbulentie in de wereldwijde banksector zorgde voor meer volatiliteit dan gewoonlijk. De bankencrisis, die begon met de ineenstorting van Silicon Valley Bank (SVB) en werd verergerd door de liquiditeitsproblemen van Credit Suisse, domineerde de krantenkoppen op de financiële markten. Beleggers vreesden besmetting binnen de wereldwijde banksector, wat leidde tot een waardering van veilige havens en een scherpe verkoop van risicovolle activa. De paniek nam echter snel af toen de markten zich realiseerden dat de bankfaillissementen vooral geïsoleerde gebeurtenissen waren, veroorzaakt door slechte managementbeslissingen, in plaats van systeemproblemen. Risicovaluta’s veerden eind maart zelfs sterk op.
De markten keerden terug naar een gevoel van normaliteit in april, toen de angst voor het wereldwijde banksysteem afnam en de aandacht zich richtte op economische cijfers en het monetaire beleid van de centrale banken. April was een goede maand voor de euro, die voor het eerst in een jaar boven de $ 1,10 uitkwam, en voor het pond sterling, omdat de markten ervan overtuigd raakten dat de ECB en de BoE gedwongen zouden worden om het beleid in 2023 verder aan te scherpen dan de Federal Reserve.
Deze verwachtingen veranderden nogal drastisch in mei, toen tekenen van veerkracht in de Amerikaanse economie de verwachting verhoogden dat de Federal Reserve de rente in de zomer opnieuw zou kunnen verhogen, en deze rente langer hoger zou kunnen houden dan aanvankelijk werd verwacht.
En de zomer
In juni kwamen de meeste centrale banken van de G10 met havikistische verrassingen, wat leidde tot speculaties dat de rente verder zal stijgen en hoger zal blijven dan aanvankelijk werd verwacht. Sterling (GBP) en de euro (EUR) waren de best presterende valuta’s van de G10 in juni, met een stijging van ongeveer 2% of meer ten opzichte van de dollar als gevolg van de verwachting dat de renteverschillen met de VS kleiner zullen worden.
Het andere uiterste was de Japanse yen, de slechtst presterende G10-valuta afgelopen maand, die met meer dan 4% daalde door de aanhoudende retoriek van de Bank of Japan ten gunste van een accommoderend monetair beleid.
In juli verkocht de dollar short ten opzichte van alle andere belangrijke valuta nadat de Federal Reserve liet doorschemeren dat haar laatste renteverhoging wel eens de laatste van de huidige cyclus zou kunnen zijn. De EUR/USD eindigde de maand licht hoger, hoewel het minder goed presteerde dan bijna al haar G10-collega’s, nadat Christine Lagarde, president van de Europese Centrale Bank, een accommoderende toon aansloeg na de vergadering van de Raad van Bestuur in juli.
Tot nu toe heeft in augustus de ‘deleveraging’-handel het verhaal grotendeels gedomineerd, terwijl een reeks zwakke cijfers uit China en zorgen over de staat van de vastgoedsector in het land een golf van risicomijding hebben veroorzaakt. De valuta’s van opkomende markten kregen het zwaar te verduren van de baissetransacties, vooral die in Azië, die grotendeels achterbleven bij die in de meeste andere regio’s.
Hoe is het ons vergaan?
Bovenstaande ontwikkelingen hebben geleid tot een relatief wisselende prestatie van de G10-valuta’s sinds het begin van 2023. De beste prestatie werd geleverd door het Britse pond, een beweging die werd toegeschreven aan de veerkracht van de Britse economie, een lagere politieke risicopremie en een havikistische Bank of England. De Zwitserse frank bleef niet ver achter, terwijl de euro ook goed presteerde na het verdwijnen van de energievrees en de stijgende verwachtingen van hogere rentetarieven van de Europese Centrale Bank.
Aan de andere kant van het spectrum staan de Japanse yen, door de eerder genoemde voorzichtigheid van BoJ-functionarissen, en de Noorse kroon, die begin mei tot een dieptepunt van meer dan drie jaar daalde ten opzichte van de euro. Deze sell-off was deels te wijten aan de recente daling van de wereldwijde olie- en gasprijzen en de minder agressieve aanpak van Norges Bank.
Ook de valuta’s van opkomende markten lieten een gemengd beeld zien. Latijns-Amerikaanse valuta’s gingen aan kop, met name de Colombiaanse peso, deels als gevolg van hoge grondstoffenprijzen, hoge reële rentetarieven en een matiging van de premies voor politiek risico in de regio. Aan de andere kant van het spectrum staat de Turkse lira, die de zwakste valuta ter wereld blijft, na een scherpe depreciatie die de lira tot historisch lage niveaus heeft doen dalen. De depreciatie van de lira kan worden toegeschreven aan de grote afhankelijkheid van het land van externe financiering, de zeer hoge binnenlandse inflatie, een onorthodoxe aanpak van het monetaire beleid en zwakke macro-economische fundamenten in Turkije, waaronder onvoldoende deviezenreserves.
Hoe zit het met de toekomst?
Vooruitkijkend zal de aandacht waarschijnlijk verschuiven naar de verwachte timing van het einde van de renteverhogingen door de grote centrale banken. Na de FOMC-vergadering in juli is de verkrappingscyclus van de Federal Reserve nu voltooid en zullen de renteverlagingen ergens in de eerste helft van 2024 beginnen. De Europese Centrale Bank zal naar verwachting de rente stabiel houden tijdens haar vergadering in september en haar renteverhogingscyclus in oktober beëindigen, terwijl de Bank of England de rente verschillende keren zal verhogen.
De komende inflatiecijfers zullen een sleutelrol spelen bij deze beslissingen over het monetaire beleid. In de meeste gevallen lijkt de inflatie een hoogtepunt te hebben bereikt, hoewel de groei van de kerninflatie hoog blijft.
Nu deze grote centrale banken op het punt staan een pauze in te lassen, zullen beleggers waarschijnlijk hun aandacht verleggen naar het effect van deze agressieve verkrappingscycli op de economische activiteit. Op dit moment is er een soort dichotomie tussen de prestaties van de Amerikaanse economie, die in een stevig tempo blijft groeien, en de meeste van haar grote tegenhangers, die grotendeels stagneren. Als dit het geval blijft, dan zouden we op korte termijn steun kunnen zien voor de Amerikaanse dollar, vooral omdat dit de waarschijnlijke timing voor renteverlagingen door de Federal Reserve waarschijnlijk verder naar de toekomst zou verschuiven.
Indrukwekkende analyse van de marktbewegingen in 2023! De veerkracht van de dollar en de invloed van de ineenstorting van Silicon Valley Bank zijn bijzonder opmerkelijk. Ik kijk uit naar de impact van de centrale bankbesluiten in de komende maanden. De financiële landschappen blijven boeiend!