Door Trade Republic
Beleggers halen nogal snel hun neus op om te beleggen in de kredietmarkten van de opkomende landen maar vandaag vallen er mooie rendementen te rapen. Dat is zeker het geval met overheidsobligaties want steeds meer landen hebben de inflatiecijfers onder controle en hun huishouding in orde waardoor renteverlagingen (en hogere obligatiekoersen en extra rendement) tot de mogelijkheden behoren. Voor een belegger met een gespreide portefeuille biedt het daarenboven extra mogelijkheden om te diversifiëren.
Zware terugval
Veel beleggers laten vandaag obligaties uit opkomende markten of Emerging Markets (EM), zowel overheids- als bedrijfspapier, links liggen en daar zijn verschillende redenen voor. Enerzijds is het rendement op obligaties van de westerse landen nu aantrekkelijk genoeg. Op Amerikaans staatspapier kan vandaag reeds een rendement van boven de 5% worden gerealiseerd. Dus waarom extra risico’s aan boord nemen om papier te kopen van landen met een (traditioneel) lagere kredietwaardigheid, redeneren velen. En precies door die oplopende Amerikaanse rente heeft het EM-segment, vooral in 2022 en in Q3 van 2023, rake klappen gehad. Een beetje TARA (there is a reasonable alternative) speelt dit marktsegment dus parten. Anderzijds hadden velen gehoopt dat een sterk herstel van de Chinese economie de opkomende economieën als locomotief op sleeptouw zou nemen. Nu blijkt dat deze Chinese economie voor het moment een papieren tijger is, bestaat de kans dat de economische groei in veel opkomende landen lager zou kunnen uitvallen dan verwacht waardoor veel beleggers de boot afhouden.
Hoop op beterschap
Het negativisme op het marktsegment van EM-overheidsobligaties uitgedrukt in dollar, en de meeste obligaties in dit segment worden nu eenmaal in de Amerikaanse munt uitgegeven, is zo uitgesproken dat het rendement op dit papier (zo’n 9%) vandaag hoger ligt dan het dividendrendement op EM-aandelen (zo’n 8,6%). In normale omstandigheden bedraagt het verschil 2 tot 6% in het voordeel van aandelen. De voorbije 20 jaar is die inversie slechts twee keer gebeurd: tijdens de grote financiële crisis in 2008 en toen Covid uitbrak begin 2020. Dat zijn twee momenten dat de (financiële) wereld op haar grondvesten daverde. Een extra reden voor deze ommekeer is de toegenomen vrees dat sommige EM-landen niet aan hun financiële verplichtingen zullen kunnen voldoen. Men wil dan ook duidelijk vergoed worden voor dit hogere risico.
Maar deze vrees vinden we ongegrond omdat de meeste opkomende landen een lagere schuldgraad hebben dan die in de OESO landen. Het is zelfs zo dat indien het monetaire beleid in het westen lang restrictief blijft (een hoge rente voor een langere periode), de financiële situatie eerder precair zal worden in de OESO-landen dan in de opkomende markten. Daarenboven hebben de meeste opkomende landen hun inflatie onder controle en zitten ze al verder op de curve, die snelle renteverlagingen tot gevolg kunnen hebben met Brazilië en Zuid-Afrika als voorbeelden. Daarenboven zorgt de zwakke Chinese economie voor deflatoire druk.
Op de koop toe begint de economische groei in veel opkomende landen weer aan te trekken, dankzij een sterke heropleving van de consumentenuitgaven.
En wat met die geopolitieke spanningen die toch vrij hoog liggen vandaag? Conflicten zijn er altijd geweest maar de huidige spanningen hebben een andere dimensie gekregen met een toegenomen fragmentatie en een aantal landen uit het zuiden dat elkaar gevonden hebben. De kans is groot dat het economische zwaartepunt minder westers zal worden en naar het oosten en zuiden zal opschuiven. Precies door die fragmentatie en geopolitieke onzekerheid, die nog jaren aanwezig zou kunnen zijn, zal men globaler moeten diversifiëren op het vlak van obligaties. Nog een extra argument om EM-schuldpapier te omarmen.
Ruime EM-portefeuille met ETF
Door al die onzekerheid en de fors opgelopen Amerikaanse rente is er een scheeftrekking ontstaan waardoor de gemiddelde waardering in dit marktsegment van EM-overheidsobligaties uitermate aantrekkelijk is geworden. Het moge dan ook duidelijk zijn dat voor het nemen van dit (door de markt gepercipieerde hogere) risico, men meer dan billijk wordt vergoed. Op jaarbasis kan men in dollar een rendement van 9% opstrijken. Aangezien steeds meer marktwaarnemers ervan uitgaan dat de Amerikaanse rentevoeten, zowel op de korte als lange termijn nog weinig opwaartse ruimte hebben, is de kans klein dat deze EM-rendementen (en de koersverliezen) nog verder zullen oplopen.
Naast het hoge rendement kan dit marktsegment, gezien de lage gemiddelde correlatie met westerse markten en obligaties, een extra diversificatiecomponent in een gespreide portefeuille zorgen. Het is vandaag niet onbelangrijk om een portefeuille uit te bouwen die alle watertjes kan doorzwemmen en in alle marktomstandigheden extra weerbaarheid heeft.
