Door NNIP
Beleggers willen weten welke bedrijven zich echt inzetten voor duurzaamheid. En ze willen dit ook bewezen zien. Voorheen werd transparantie beschouwd als een belangrijk ‘pluspunt’, maar in de laatste jaren is dit kenmerk uitgegroeid tot een essentieel onderdeel van duurzaam beleggen.
Transparantie wordt steeds vaker verankerd in de waarden van de beleggers, die terecht de impact of de maatschappelijke gevolgen van hun beleggingsbeslissingen willen kunnen inschatten. Dit betekent dus een grotere transparantie van de vermogensbeheerders.
Een essentieel onderdeel
Voor wie duurzaam wil beleggen, is toegang tot kwaliteitsvolle gegevens cruciaal. We hebben het hier over welke bedrijven op de goede weg zijn om bijvoorbeeld de klimaatdoelstellingen te verwezenlijken, of die zich onderscheiden door hun ernstige aanpak van diversiteit. Het is inderdaad gemakkelijk om de mond vol te hebben van de principes van verantwoord beleggen, maar als er geen tastbaar, sterk en effectief bewijs wordt geleverd, stopt de inspanning daar. Ook al zijn er steeds meer duurzame producten – waaronder groene obligaties – op de markt, is het zo toch mogelijk voor de beleggers om exact te weten voor welk project hun geld wordt gebruikt, en dat argument spreekt hen nog altijd aan.
Toegankelijkheid en kwaliteit van de gegevens
Hoge transparantie vergt veel inspanningen. Als bedrijven bepaalde gegevens niet kunnen of willen verstrekken, moet er een beroep worden gedaan op derden om ze te verkrijgen, en vaak zijn dat commerciële ondernemingen.
Er kan een grote discrepantie zijn tussen de gegevens die door de bedrijven worden verstrekt, alsook een geringe correlatie tussen de gegevens die door bepaalde externe databanken worden ontvangen.
Afhankelijk van de leverancier kan een bedrijf immers een verschillende ESG-score (Environmental, Social, Governance) toegekend krijgen. We moeten dus die gegevens niet zomaar aanvaarden, we moeten ook nagaan of de onderliggende methodologie aanvaardbaar is. In dit kader is het essentieel om een kritische kijk te hebben op deze cijfers, om eigen controles en berekeningen uit te voeren zodat we precies weten hoe elke score werd behaald.
ESG-scores en Europese regelgeving
In de regelgeving wordt ten aanzien van bedrijven en beleggers steeds meer de nadruk gelegd op hun verantwoordelijkheid tegenover de maatschappij en haar verschillende stakeholders.
De bedrijven zijn voortaan verplicht om een verslag af te leveren over hun gegevens op het gebied van milieu, maatschappij en governance. De nieuwe Europese regelgeving vereist immers meer transparantie van de bedrijven en regelt de publicatie van de zogenaamde niet-financiële gegevens van grote ondernemingen die deze in hun jaarverslagen moeten opnemen. Momenteel gaat het om 11.000 bedrijven in Europa, maar over enkele jaren zullen 50.000 Europese bedrijven aan deze verplichtingen onderworpen zijn.
We kunnen nu beschikken over een hele stroom informatie die ons helpt om groene beleggingen, waaronder groene obligaties, nog efficiënter in te schatten. Er zijn inderdaad activiteiten die we spontaan als minder of meer groen kunnen klasseren. Maar in sommige gevallen moet ook worden beoordeeld hoe de activiteit wordt uitgevoerd. Dit gegeven is essentieel.
Transparantie is de laatste jaren dan ook één van de pijlers van verantwoord beleggen geworden. Het gaat dus niet enkel meer om een gewaardeerd ‘pluspunt’. Vroeger volstond het om te weten dat een bedrijf inspanningen deed op het vlak van ESG. Nu willen de beleggers weten welke bedrijven daadwerkelijk handelen, met het nodige bewijsmateriaal. En wie niet transparant is, loopt een groot reputatierisico. Dat bewustzijn zet heel wat bedrijven aan tot actie, wat de beleggers alleen maar ten goede kan komen.
