@Pexels
Door Ophélie Mortier, DPAM
In 2016 verwierpen de oliemaatschappijen ExxonMobil en Chevron resoluties van aandeelhouders waarin werd geëist om de opwarming van de aarde beter aan te pakken. Een jaar later voldeden ze uiteindelijk wel aan dat verzoek en moesten ze voortaan meer transparantie aan de dag leggen over hun strategie om het klimaatrisico te beheren.
Vandaag beschouwen verschillende EU-landen, onder impuls van de SFDR-verordening, het klimaatrisico als systeemrisico waarmee (bijna) alle bedrijven rekening moeten houden.
Een nieuw keerpunt in deze strijd tegen de onverschilligheid ten aanzien van de klimaatverandering is “Say on Climate”, dat deel uitmaakt van de sterke onderstroom in de samenleving die stelt dat bedrijven hun maatschappelijke en vooral klimaatverantwoordelijkheid moeten opnemen. Dat sluit aan bij de voorganger ‘Say on Remuneration’.
Definitie
“Say on Climate” is een resolutie die op de agenda staat van algemene vergaderingen. Ze kan worden ingediend door het bedrijf zelf of door zijn aandeelhouders, om de aandeelhouders elk jaar te laten stemmen over het klimaatbeleid van beursgenoteerde ondernemingen en er zo voor te zorgen dat er een permanente dialoog is rond ecologische uitdagingen. Het Spaanse bedrijf Ferrovial heeft de spits afgebeten. Sindsdien is de vraag voortdurend toegenomen.
Het is dus een adviserende stem. Met andere woorden hoeft er juridisch geen gevolg aan te worden gegeven. De stem heeft geen bindende kracht en mengt zich niet in de hiërarchie en de rol van de verschillende bestuursorganen van de vennootschap. We mogen immers niet vergeten dat de raad van bestuur van een bedrijf belast is met de strategie, terwijl de aandeelhoudersvergadering verondersteld wordt deze strategie te controleren. Regelmatig worden door aandeelhouders ingediende resoluties niet gesteund door de bedrijven en proxy voters, onder het voorwendsel dat er sprake is van bemoeienis en dat aandeelhouders zich niet in de plaats van de raad van bestuur mogen stellen. Wat is in dit geval het nut ervan, aangezien ze niet bindend zijn?
Wat is het nut?
In de eerste plaats beantwoordt de resolutie aan een verwachting van de beleggers. De druk op beleggers om de energietransitie te versnellen, neemt immers toe. Activisten zoals Follow This roepen op om sneller een nuluitstoot te bereiken en om het Parijse Klimaatakkoord beter na te leven. Als de door de aandeelhouders ingediende resolutie niet de steun van het bedrijf krijgt, kan deze op de volgende algemene aandeelhoudersvergadering een sanctiestemming verwachten. Deze stemming kan de vorm aannemen van een weigering om de rekeningen goed te keuren, de niet-herverkiezing van een bestuurder, enz. Verscheidene punten die traditioneel op de agenda van de vergaderingen staan, bieden aandeelhouders de gelegenheid hun ongenoegen over het beheer van het bedrijf te uiten door tegen te stemmen, en van dit pressiemiddel wordt regelmatig gebruik gemaakt.
Ten tweede is de algemene vergadering “het bevoorrechte communicatiemoment van het bedrijf met zijn aandeelhouders”[1]. Ondanks de toenemende populariteit van elektronisch stemmen bij institutionele beleggers, die verplicht zijn hun instructies bijna tien dagen vóór de algemene vergadering bij de bewaarbanken in te dienen, zodat de vennootschap daarvan vóór de opening van de algemene vergadering op de hoogte is, blijft het een feit dat de vergadering een essentieel communicatiemiddel is tussen aandeelhouders en de vennootschap.
Naar een systematisering, of zelfs een verplichting
Er zijn momenteel talrijke resoluties. Ze tonen ook de diversiteit van de voorstellen van bedrijven en aandeelhouders. Zij kunnen betrekking hebben op een stemming over het klimaatrisico op toekomstige algemene aandeelhoudersvergaderingen, of verband houden met andere klimaateisen, zoals een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen, enz. Dat is het geval voor de “Follow This” beweging, die oproept tot doelstellingen om de uitstoot op korte, middellange en lange termijn te reduceren en om rekening te houden met de zogenaamde scope 3 uitstoot, d.w.z. indirecte uitstoot die door het product zelf wordt uitgestoten en niet door de werking en productie ervan.
Net als bij de voorganger “Say on Remuneration” is het aanbevolen op jaarlijks te stemmen over de klimaatbalans en driejaarlijks over het beleid ter zake. Het gestandaardiseerde en systematische karakter van de recente “Say on Climate” doet vermoeden dat deze dezelfde weg zal opgaan. Het recente bevel van de Nederlandse rechter aan Royal Dutch Shell om zijn uitstoot sneller en meer af te bouwen, toont ook aan dat er een paradigmaverschuiving heeft plaatsgevonden en dat er bereidheid bestaat om sneller over te schakelen op een koolstofarme economie.
Bezoek ook de corner voor Duurzame Beleggingen
[1] Frans AFEP-MEDEF Wetboek, artikel 5, lid 2
