@Pexels
Door Ophélie Mortier, Degroof Petercam
Er gaat geen week voorbij of er duikt wel ergens een nieuwe technologie op die een revolutie teweegbrengt. Dergelijke ‘disruptieve’ technologieën zijn telkens geënt op wetenschappelijke ontdekkingen. De term ‘disruptief’ verwijst naar het rechtstreekse gevolg van dergelijke innovaties. Die creëren namelijk een nieuwe realiteit die ongeziene mogelijkheden biedt. Bestaande producten en diensten zijn dan meteen rijp voor de prullenmand. Het beste voorbeeld daarvan is de smartphone. Toen het hebbeding op de markt verscheen, hadden de mobiele telefoons van de eerste generatie meteen afgedaan. Terwijl diezelfde gsm’s enkele jaren ervoor nog voor de teloorgang van de vaste telefoons hadden gezorgd.
Elke nieuwe technologische doorbraak doet een hele reeks vragen rijzen, maar biedt voor de beleggers minstens evenveel kansen.
Digitalisering, interconnectiviteit en big data
Er zijn een aantal sterke markttendensen die veel in hun mars hebben. Zo zal de datamarkt, en dus ook de markt van de artificiële intelligentie, tegen 2020 hoogstwaarschijnlijk goed zijn voor 210 miljard dollar. Dat de vier Amerikaanse technologiereuzen Google, Apple, Facebook en Amazon samen bijna 75% van het intellectuele eigendom voor hun rekening nemen en hun beurswaarde exponentieel zien toenemen, is tekenend voor deze tijd.
En er zijn nog markante cijfers. Meer dan 81% van alle ondernemingen viel ten prooi aan de diefstal van gegevens! Experts schatten dat de kosten voor databeveiliging in 2021 kunnen oplopen tot zes biljoen dollar! Cyberaanvallen zijn wereldwijd uitgegroeid tot vijand nummer één voor de economie. Ze zijn in de eerste plaats gericht op het stelen van intellectuele eigendom van bedrijven. Maar het gevaar om te worden gehackt, brengt meteen ook kansen met zich mee. Kansen voor wie belegt in bedrijven die gespecialiseerd zijn in de beveiliging van gegevens.
Robotisering
Ook de robotisering is een – weliswaar paradoxaal – thema dat beleggers aanbelangt. De laatste jaren is de verkoop van robots sterk gestegen (groei met dubbele cijfers). Als we de prognoses mogen geloven, dan zullen robots 45% van de manuele arbeid overnemen tegen 2025. Ter vergelijking, nu bedraagt dat percentage al 10%. De productiviteitswinst die robots kunnen opleveren, wordt in veel sectoren op meer dan 30% geraamd. Meteen zouden de loonkosten dan ook met 18 tot 33% afnemen. En precies dat is de keerzijde van de medaille. De robotisering zal namelijk leiden tot groot banenverlies en ten koste gaan van de veiligheid. Ramingen spreken zelfs van twee miljard banen minder tegen 2030, een evolutie die vooral ongeschoolde arbeiders hard zou treffen. 47% van de banen in de Verenigde Staten komt in aanmerking voor automatisering wat een massale uittocht van werkzoekende Amerikanen zou kunnen inluiden. De vraag naar hooggekwalificeerd personeel zal verder toenemen, terwijl ongeschoolden amper aan de bak zullen komen. Het gevolg? Een nog grotere ongelijkheid zal ontstaan.
Millennials en generatie Z
De millennials en de generatie Z vertegenwoordigen momenteel 59% van de wereldbevolking. Een abstractie maken tussen beide generaties die ‘disruptieve’ technologieën met de paplepel binnenkregen, is niet zo eenvoudig. Belangrijker is dat ze in 2020 maar liefst twee derden van de beschikbare krachten op de arbeidsmarkt zullen uitmaken. Wat maakt hen anders? Allereerst is duurzaamheid voor hen een heel belangrijk thema. En daarnaast moet alles wat ze doen, voor hen zinvol zijn. Ondernemend als ze zijn, vertaalt zich dat in innovaties in vele domeinen. Vandaag is 35% van het totale bruto-inkomen wereldwijd in handen van de millennials en de generatie Z. Hun gecumuleerd inkomen zou tot maar liefst 62 biljoen dollar kunnen oplopen. Dus ook daar ontstaan opnieuw beleggingskansen, vooral in de sectoren telecom, media, ontspanning en opleiding.
Bedreiging of opportuniteit?
Verantwoordelijke beleggers met interesse voor die domeinen zullen zich terecht afvragen wat de keerzijde is van het succes. Voor de productie van technologische toestellen wordt immers gretig gebruik gemaakt van grondstoffen die nauwelijks kunnen worden hergebruikt en vaak toxisch zijn. Ook dat is een paradox. Want een probleem dat vandaag onoverkomelijk lijkt, kan morgen nieuwe kansen creëren. Zo recycleren Japan, Korea en Taiwan momenteel al 75 tot 82% van hun elektronische afval of ook wel ‘ewaste’ genoemd. China recycleert slechts 18%, Australië 5 à 6%, en India en Indonesië amper 2%. Een verantwoordelijk belegger moet dus blijven stilstaan bij de vraag wat er met al het restafval uit elektronische toestellen gebeurt, omdat het merendeel daarvan via illegale circuits naar Azië wordt verscheept en uiteindelijk belandt in landen zoals China, Pakistan, India, Bangladesh en Vietnam.
De ondernemingen die nu al rekening houden met die milieukwesties hebben een streepje voor. Zij hoeven immers geen imagoschade te vrezen als de regelgeving een tandje bijsteekt.
In het licht van deze structurele tendensen, zijn er meerdere reacties mogelijk: je kan ze negeren en naast je leer leggen, of er in je dagelijkse leven rekening mee houden. De verantwoorde en duurzame belegger zal deze waarschijnlijk op een pragmatische en verantwoorde manier in zijn leven integreren. Op die manier worden de opportuniteiten verzekerd en worden de risico’s en neveneffecten verminderd.
Lees ook corner Duurzame beleggingen
« Economische denkpistes en inzichten Voor een coherente en eerlijke technologische overgang »
