Wim Vermeir – Chief Investment Officer van AG Insurance
Slechts één onderwerp blijft het nieuws en de financiële markten domineren: komt er een oplossing voor het Griekse probleem? De Griekse saga blijft maar aanslepen en elke mededeling, positief of negatief, zorgt voor zenuwachtigheid op de markten.
Er moet nochtans op korte termijn een oplossing worden gevonden: elke dag trekken Griekse spaarders meer dan een miljard euro terug van de banken, waardoor de financiële ademnood van deze laatste nog groter wordt. Tot vandaag heeft de Europese Centrale Bank al voor 86 miljard euro aan noodkredieten moeten toestaan zodat de banksector voldoende middelen heeft om de uitstroom aan kapitaal op te vangen.
Hoe moet het nu verder? Een akkoord lijkt verder af dan ooit, zeker nu de Griekse regering de situatie nog ingewikkelder heeft gemaakt door een slecht geformuleerd referendum in te lassen. Toch blijven we ervan uitgaan dat er toch een deal wordt gesloten. De belangen (en potentiële verliezen) zijn voor beide partijen immers te groot. In het geval van een Grexit (Griekenland uit de Eurozone) zal de Griekse bevolking het zwaarst worden getroffen. De Griekse bankensector, die vandaag overleeft bij de gratie van de Europese centrale Bank of ECB, zal overkop gaan. Kapitaalcontroles zullen moeten worden ingevoerd om te vermijden dat kapitaal het land ontvlucht. Een terugkeer naar de drachme zal resulteren in een scherpe devaluatie van de munt, waarbij het privévermogen voor een stuk zal worden weggevaagd. Bovendien kan Griekenland slechts in geringe mate profiteren van een devaluatie en de daardoor toegenomen concurrentiekracht gezien het land zeer weinig exportproducten heeft. Een export gedreven economisch herstel is op korte termijn dan ook niet mogelijk.
Maar ook voor de geldschieters is een Grexit een zeer pijnlijke zaak. Naast het geld dat nodig is om de bankensector te stutten, zit een groot deel van de overheidsschuld (320 miljard euro) bij de ECB en dus uiteindelijk bij alle lidstaten van de eurozone. In het geval van een Grexit zal dit bedrag grotendeels moeten worden afgeschreven. Daarnaast bestaat het risico dat nationalistische bewegingen in andere landen verder aan belang winnen – Podemos is vandaag al de grootste partij in de Spaanse opiniepeilingen – en het Europese project verder op de helling zetten. Dergelijke onzekerheid zou de rentevoeten die sommige landen moeten betalen opnieuw de hoogte injagen, wat kan leiden tot een verdere verhoging van de overheidsschuld. Toegenomen onzekerheid en de wetenschap dat eurolidmaatschap niet onomkeerbaar is, zou buitenlandse investeerders kunnen afschrikken wat slecht nieuws is voor de economische groei op langere termijn. Tenslotte zijn er ook geopolitieke overwegingen: een ‘failed state’ aan de grenzen van de eurozone is een ideale toegangspoort voor extremisten en Syriestrijders. Rusland of China zouden bovendien hun invloed in Zuid-Europa kunnen vergroten.
Objectief gezien zou er dan ook een deal uit de bus moeten komen. Alleen is de frustratie in beide kampen dermate hoog opgelopen dat er emotionele beslissingen kunnen worden genomen. Regeringspartij Syriza heeft roekeloze beloftes gemaakt aan haar kiezers die ze tegen beter weten in niet kan of wil breken. Europa kan daarentegen ook weinig toegiften doen, dit zou niet fair zijn tegenover landen zoals Portugal en Ierland die wel sterk hebben bespaard en hervormd. Als de Griekse schuld kan worden kwijtgescholden, dan gaan andere landen hetzelfde vragen. Dit alles maakt dat de onderhandelingen muurvast zitten en we in het beste geval kunnen hopen op een compromis waar beide partijen geen al te groot gezichtsverlies zullen lijden. In het slechtste geval komt er geen deal en zijn er twee verliezers : enerzijds, de Europese Unie , die politiek een zware nederlaag lijdt, en vooral, de Griekse bevolking, die een economisch nog verder in de armoede wegzakt.
Lees ook corner verzekeringen
